Napad panike lecenje psihoterapija

Napadi panike se javljaju u vidu iznenadne, intenzivne anksioznosti (straha) kao odgovor na događaje koji nisu katastrofalni (ali ih osoba tumače kao takve) ili bez ikakvog očiglednog razloga (iz vedra neba).

Kada se napadi panike ponavljaju – tada govorimo o paničnom poremećaju. Tokom napada panike, osoba oseća neposrednu pretnju po život ili zdravlje. Prateći somatski simptomi su: palpitacije (ubrzano lupanje srca), znojenje, gušenje.

Ljudsko ponašanje ima za cilj da se oslobodi pretnje: osoba brzo napušta mesto gde je počeo panični napad, traži pomoć, uzima lekove. Osoba koja je imala napad panike plaši se njegovog ponavljanja („strah od straha“), brine o njegovim uzrocima i posledicama.

Napade panike treba razlikovati od iznenadnih anksioznih stanja organske prirode. Ova stanja su povezana sa strukturnim poremećajima u nervnom sistemu – kod epilepsije – ili zbog hormonalnih poremećaja – sa tumorom nadbubrežnih žlezda, što dovodi do masivnog oslobađanja adrenalina u krvi. Pojava napada panike nije posledica delovanja biološki aktivnih supstanci ili somatskih bolesti: aritmije, hipertenzivne krize, koronarne bolesti srca.

Strahovi se uz kvalifikovanu pomoć dobro tretiraju psihološkom korekcijom!

Napadi panike su funkcionalni poremećaji uzrokovani delovanjem psihotraumatskih faktora. Normalan nivo anksioznosti je neophodan za osobu kako ne bi došla u situacije opasne po život. Međutim, kod osoba sa predispozicijom za razvoj i nastanak paničnog poremećaja, anksioznost raste do katastrofalnih nivoa zbog skrivenih uverenja u svoju bespomoćnost i precenjivanja stresnog događaja.

Predispozicija za napade panike može biti urođena, ali je u velikoj meri određena specifičnostima mentalnog razvoja u porodici i društvenom okruženju. Osoba sklona patološkoj anksioznosti dolazi u neprijatne situacije (u vezi, na primer, odnosa sa drugima) i nakon toga počinje da se oseća bespomoćno, slabo, ranjivo.

Kroz psihoterapiju klijenti uče da kontrolišu paniku.
Nepravilna interpretacija paničnog napada – otežava pružanje pomoći.

Ozbiljan problem sa napadima panike je nerazumevanje njihovih uzroka. To dovodi do pogrešnog medicinskog pristupa i neuspeha u lečenju. Najčešća pogrešna tumačenja uključuju:

• Somato-centrisana tumačenja – potraga za uzrocima koji su povezani sa bolešću tela. Jak rad srca ili ubrzan puls, nelagodnost u levoj polovini grudnog koša tumači se kao infarkt miokarda ili angina pektoris; vrtoglavica, utrnulost ili peckanje u udovima – kao znaci moždanog udara. Kao rezultat toga, osoba sa napadima panike traži pomoć od lekara specijaliste, neurologa ili samostalno uzima lekove, odlažući oporavak.
• Strah od smrti čini čoveka (kao i ljude koji su u blizini) impulsivnim i nepromišljenim.
• “Mistična” tumačenja – tumačenje simptoma napada panike zbog “zlog oka”, “uroka” . Kao rezultat toga, osoba se obraća nadri lekarima i isceliteljima za pomoć i lišava sebe mogućnosti da se brzo oporavi.

Zbog navedenih tumačenja, osoba sa napadima panike ne dobija kvalifikovanu pomoć. Bolest ima hroničan tok, simptomi se pogoršavaju, u nekim slučajevima dovode do mentalnog invaliditeta. U nedostatku pomoći ili uz nestručnu pomoć, panični poremećaji se komplikuju nesanicom, generalizovanom anksioznošću i depresijom. Čovek nalazi utehu u alkoholu i drugim psihoaktivnim supstancama, postaje zavisnik. Pacijenti se plaše da napuste kuću, komuniciraju sa ljudima, što dovodi do socijalne izolacije i usamljenosti.

Kada ih leče kvalifikovani stručnjaci, napadi panike dobro reaguju na terapiju.

Prema savremenim pristupima, kod paničnog poremećaja koristi se psihoterapija ili kombinacija psihoterapije i farmakoterapije. Propisuju se anksiolitici (regulatori anksioznosti) i neki antidepresivi.

Specijalizovana pomoć obuhvata sledeće oblasti koje će postići efikasan i održiv rezultat:

• Individualna psihoterapija
• Biofeedback terapija
• Grupna psihoterapija
• Fizioterapija

Tokom individualne psihoterapije klijent će:

• Naučiti kako da upravlja napadom panike – smanjiti težinu simptoma ili ih potpuno zaustaviti;
• Naučiti kako da se oslobodi pogrešnih stavova koji ga lišavaju mogućnosti da se nosi sa panikom;
• Naučiti da identifikujete uznemirujuće misli, eliminiše ih i na taj način spreči ponavljanje paničnih napada;
• Uz pomoć psihoterapeuta identifikovati skrivene uzroke koji dovode do razvoja panike i razviti načine razmišljanja i ponašanja koji regučišu sters;
• U uslovima individualne ili grupne psihoterapije razumeti poteškoće u međuljudskim odnosima koje dovode do patološke anksioznosti i panike;
• Naučiti da upravlja unutrašnjim stanjima i odnosima sa drugima;

Naš cilj je da minimiziramo upotrebu farmakoterapije, postižući dugoročno održiv rezultat.